Met de start van de cakeweek zijn we begonnen aan Bake Off Vlaanderen. Volgens Wim is de cake de moeder der beslagen. Cake is iets dat ik in mijn beginjaren als bakker inderdaad veelvuldig uit mijn oven liet komen. Ik bakte ze in allerlei vormen en met allerlei vullingen. Sindsdien was het bakken ervan wat verwaterd. Het zou er dus om spannen. Ondanks de drukte thuis en op het werk had ik toch de kans gehad om iets of wat te oefenen.
Ik was zo zenuwachtig dat ik mijn recept door mekaar haalde en dat ik er zelfs in slaagde om de oventemperatuur compleet verkeerd in te stellen. Als aandachtige kijker heb je wel gezien dat de cake zelf niet luchtig genoeg was geworden. Het zweet parelde al op mijn voorhoofd en we waren amper begonnen…
Het moeilijkste was echter het geconcentreerd blijven op je bakwerk, ondertussen ook nog een leuke quote fantaseren en de jury te woord staan. Je hebt het waarschijnlijk opgemerkt, ik had altijd de neiging om mijn werk te laten liggen en mij volop te concentreren op het gesprek. Hierdoor verlies je natuurlijk kostbare tijd.
Uiteindelijk toch een rolcake met vulling op het bord gekregen. De naad mooi onderaan. De jury vond hem zeker niet eruit springen. De vulling was matig, smaakte onvoldoende door en was te dun uitgesmeerd. Besluit: niet goed, niet slecht. Maar als ik wat langer in de tent wil blijven zal ik toch een tandje mogen bijsteken.
Voor de technische proef kregen we een Savarin als opdracht. Nog nooit gebakken! De bakvorm die we kregen leek me ook helemaal anders van vorm dan ik me had voorgesteld.
Van Herman kregen we twee gouden tips: hou je rijstijd in de gaten en let op je baktijd. Wat stond er dus niet in het recept dat we kregen, inderdaad, de rijstijd en de baktijd! Een Savarin wordt goed doordrenkt met alcoholsiroop. Iets wat voor mij moeilijk in te schatten is. Bij ons in het gezin is er niemand die een gebak lust helemaal doordrenkt met alcohol. En blijkbaar moet een Savarin zwemmen in de siroop. Daarnaast moet hij ook rijzen tot hij aan het randje van de vorm komt. Ik had het zo ver niet laten komen uit schrik dat hij tijdens het bakken uit de vorm zou groeien. Dus jammer genoeg geen mooie tekening onderaan.
Bij de afwerking heb ik zeker een minuut staan twijfelen om de opening in het midden vol te spuiten met slagroom. Uiteindelijk heb ik dat niet gedaan.
Bleek bij de jurering: een grote dot slagroom is onontbeerlijk. Ik heb dus veel bijgeleerd. Ik sloot de technische proef af in het midden van het klassement.
Als derde proef kwam de verrassingscake aan bod. Mijn cake was opgebouwd uit lagen vanillecake en cake met matcha thee omringd met zelfgemaakte marsepein en versierd met een voetbalsupporter. Bij het aansnijden van de cake zouden er chocolade voetballetjes uitrollen.
Bij het ontvormen van de chocoladen balletjes kwam Herman net langs mijn desk. Mijn hart bonkte tot in mijn keel. De maestro zelf die op je trillende handen kijkt op een cruciaal moment! Komt de chocolade los uit de vorm of niet? Ik kreeg het zonder problemen goed voor mekaar. Oef!
Het maken van de marsepein was daarentegen een lijdensweg. Hij lukte niet goed, was veel te korrelachtig. Het voetbalsupportertje zag er daardoor maar stuntelig uit. Door de spanning rond het ganse gebeuren was ik dan nog vergeten om de band rond de cake mooi gelijk aan te snijden. Iets wat me onmiddellijk werd kwalijk genomen door de jury. “Slordige afwerking” was de terechte commentaar.
Regula was wel aangenaam verrast door de voetballetjes die uit de cake rolden. De balletjes zelf, gevuld met melkchocolade, praliné en feuilletine vond de jury wel heerlijk.
De eindjurering was uiteindelijk toch wel een beetje spannend. Je weet immers nog niet goed met welke elementen de jury zal rekening houden.
De welbespraakte Greet werd de eerste bakker van de week. En duizendmaal sorry Dries, maar ik was toch wat opgelucht toen Wim jou uiteindelijk aanwees als afvaller.
Opdracht dus volbracht.
Op naar de volgende aflevering met de wetenschap dat het beter zal moeten.
Je kijkt toch ook volgende woensdag?
Bak-groeten
Hans
