Wim keek er alvast heel erg naar uit. Hij staat natuurlijk aan de goeie kant van de desk, de proeverskant….
Ik wou iedereen verrassen met witte negerzoenen. Relatief eenvoudig te maken. Bodem van zanddeeg, beetje praliné en wat krokante schilfers, schuimvulling met koffiesmaak en gedompeld in witte chocolade. Om het wat mooier te maken had ik kleine kletskopjes gebakken om ze te versieren.
Waren het de zenuwen, de warmte in de tent, had ik “slechte benen”, in ieder geval mijn witte chocolade raakte niet goed getempereerd. De negerzoenen waren dan ook niet echt knapperig. Een serieus minpunt natuurlijk met een topchocolatier in de jury. Gelukkig waren Regula en Herman héél enthousiast over de smaak. Ik was wel heel erg ontgoocheld. Ik had veel meer van mezelf verwacht op deze opdracht.
Als technische proef kregen we deze keer bokkepootjes te maken. 12 identieke bokkepootjes. Ik nam de tijd om het recept goed door te nemen en rustig mijn strategie te overdenken. Een goede organisatie is de helft van het werk.
Ik probeerde echt rustig en zorgvuldig te werk te gaan. Twee lijntjes trekken op het bakpapier om de ‘pootjes’ even lang te maken. Mijn ervaring in het werken met een spuitzak kwam me goed van pas. Ik had de 24 halve pootjes mooi gelijkmatig kunnen spuiten. Goed bestrooid met amandelschilfers gingen ze de oven in. Ik gokte op een twaalftal minuten. De mokkavulling liep bijna verkeerd. De creme-au-beurre begon te schiften. Op zulke momenten kan enkel kalmte je redden. De botermassa lichtjes opwarmen en krachtig doorroeren brengt altijd redding.
De chocolade, om de uiteinden van de pootjes in te dompelen, had ik deze keer wel perfect kunnen tempereren. Ik was tevreden met het resultaat. De jury ook. Meer nog. Herman vond ze zelfs waard om in zijn winkel te liggen en omschreef ze zelfs als perfect. Een héél mooi compliment. Ik werd dan ook tot winnaar van de proef uitgeroepen.
Op dag twee stonden de macarons op het programma. Een gevreesde opdracht voor iedereen. Ook bij mij was de voorbereiding niet goed verlopen. Bij de eerste test leken mijn macarons eerder op pittabroodjes.
Vandaag lukten ze aardig. Iets te veel gebakken, maar met een mooie rand. De vulling vond de jury niet echt schitterend. Deze was blijkbaar ook te dun aangebracht. Ik wou een scene uitwerken met piraten. Het logo van één van onze jeugdverblijven, Midwester uit Koksijde, viel compleet tegen. Met mijn grove vingers proberen een fijne tekening op de al kleine macarons te zetten was dan toch niet zo een goed idee.
Greet, beste bakker van week één, had pech bij haar pain a la greque. Ook haar macarons ware niet van de beste. Blijkbaar een foutje gemaakt in de verhoudingen eiwit en amandelpoeder. Daardoor moesten we afscheid nemen van haar.
De weekoverwinning ging naar onze “jump in the field” Valerie. Het was haar van harte gegund.
Volgende week is er de taartenweek.
Jij kijkt toch ook…
Hans